Kompleks ten zlokalizowany jest w obrębie proterozoicznych gnejsów. Składa się z kilku mniejszych intruzji, powstałych około 300 milionów lat temu. Budują go skały magmowe określane mianem larvikitów i lardalitów (od nazw głównych miejscowości), złożone przede wszystkim z plagioklazów, piroksenów, tlenków żelaza i tytanu, kwarcu lub nefelinu oraz minerałów akcesorycznych. Lokalnie występują także tonsbergity, wzbogacone w tlenki i wodorotlenki żelaza, lawy porfirowe oraz niewielkie intruzje sjenitów nefelinowych i genetycznie z nimi powiązanych pegmatytów agpaitowych. Z omawianego regionu opisano już ponad 170 minerałów.

Fragment wyprawy poświęcony kompleksowi Larviku ma na celu zapoznanie się z klasycznymi stanowiskami rzadkich typów skał - sposobem ich występowania, cechami teksturalnymi i strukturalnymi, zmiennością, aspektem petrologicznym oraz mineralogicznym.

Ważnym aspektem badań mineralogicznych będą własne minerały niobu - tantalu oraz częściowo związane z nimi minerały ziem rzadkich. Niob i tantal tworzą szereg specyficznych, choć na ogół rzadkich minerałów. Ich minerały to głównie złożone tlenki oraz mniej liczne krzemiany, przy czym obok niobu i tantalu w ich skład wchodzą tytan, cyrkon, pierwiastki ziem rzadkich (REE), czasami także uran. Zbardziej pospolitych pierwiastków należy wymienić żelazo, sód oraz mangan. Pegmatyty sjenitów nefelinowych, a zwłaszcza agpaitowych są pośród innych rodzajów skał szczególnie wzbogacone w Nb-Ta oraz REE. Tworzą one szereg bardzo rzadkich minerałów jak np. pirochlor, rinkit, loparyt-(Ce), lavenit, ferrocolumbit. Badanie w.w. faz stanie się głównym celem badań laboratoryjnych.

Doświadczenie, jakie zdobyli uczestnicy projektu w toku prowadzonych przez siebie licznych prac badawczych związanych z tego typu mineralizacją (w tym prac magisterskich), pozwoli sprawnie przeprowadzić kolejne etapy zaplanowanych badań.

Druga część projektu zrealizowana zostanie w okolicach miejscowości Fauske. Dotyczyć będzie występujących w tym rejonie, znanych na całym świecie skał węglanowych. Konglomerat Fauske, bo o nim mowa, stanowi rzadki przypadek monomiktycznego konglomeratu węglanowego w trwającej od późnego neoproterozoiku do syluru litostratygraficznej sukcesji Kaledonidów Norweskich. Odmiany litologiczne tej jednostki występujące w kamieniołomie Lovgavlen posiadają wysokie walory dekoracyjne i są znane na rynku wewnętrznym, jak i międzynarodowym pod tradycyjnymi nazwami „Norwegia Rose”, „Jaune Rose”, „Norwegian Green”, „Antique Foncé”, „Hermelin”.

Jednym z aspektów wizyty w kamieniołomie marmuru Lovgavlen w Fauske, oprócz zapoznania się z litologią konglomeratu oraz jego osłony, będzie możliwość prześledzenia procesu technologicznego wydobycia i późniejszej obróbki marmuru. Szczególnie interesujący jest sposób odcinania bloków o średniej wadze 15000 kg od skały macierzystej za pomocą olbrzymich pił drutowych.

Drugim, ważnym celem obecności w Fauske jest możliwość pozyskania automorficznych krzemianów wyspowych do nowej kolekcji dydaktycznej Instytutu Geochemii, Mineralogii i Petrologii.